LeVinck

Het voorjaar lonkt, de wereld ontwaakt voor de tweede maal in een postcrisis realiteit. Vaccinaties zijn in volle gang tegen een virus dat ongekend het gevecht tracht te winnen tegen ongeduld, economische voorspoed en ongeloof. 

Helden

Wie dieper in de huid kruipt van virologen, verpleegkundigen, artsen, politie en beveiligers, die dagelijks de echte frontlinie vormen die krijgt meer en meer respect en zet vraagtekens bij alle signalen van ongeduld. Ongeduld die lijkt te rusten op gebrekkige solidariteit en kennis van feiten, maar ook op het recht op een eigen mening. Het recht om wetenschap en politieke besluiten te trotseren. Media die vluchtig worden geconsumeerd want we hebben het druk. Druk met onze eigen wereld die inmiddels mondiaal is verweven en ver buiten ons eigen dorp reikt. We duiken maar al te graag onder in ons eigen dorpje, zoals die Galliërs bij onze striphelden.   

Onderhandelingen

Ik zie dit gedrag ook maar al te vaak tijdens de vele cao-onderhandelingen. Niet luisteren, eigen gelijk voorop en feiten negerend, koersend op macht van de oneliners en niet op de gezamenlijke zoektocht naar oplossingen. Het zoeken naar draagvlak voor iedereen en samen bouwen aan een steeds veranderende toekomst. Ook dat vraagt helden, helden aan de onderhandelingstafel, helden die de storm buiten weerstaan en het hoofd koel weten te houden en zich niet laten leiden door groepsdruk van eigenbelang van groeperingen aan de randen van het collectief. Of het inmiddels commercieel ingegeven aantal leden en profilering van de onderhandelaar zelf.

Polderen

Eerst de feiten, de wetenschap en het weerleggen daarvan in het open debat maar ten tijde van crisis adequaat en snel handelen in vertrouwen. Dan verdwijnt het debat tijdelijk naar de achtergrond en wordt gehandeld met vaste koers en leiderschap. Polderend door een crisis geeft helaas alleen maar verliezers en verwarring. Verliezers die aan het einde van crisis juist nodig zijn voor de bouw naar een nieuwe toekomst. Een toekomst die niet gebouwd kan worden op de roep van groepen voor eigen vrijheden ten kosten van anderen. Het draagvlak voor het geheel wordt dan te smal en verdeeldheid is wat rest. Juist bij cao-onderhandelingen is dit essentieel: zorgdragen voor een zo breed mogelijke wederzijdse basis en crisis voorkomen. Helaas is de realiteit vaak anders en kennen we ook hier de nodige crisis.

Wellicht is deze pandemie ook een leerzame spiegel voor onze polder.  

Zie ook helden van het Veiligheidsdomein met een mooi intro over draagvlak.

Leon Vincken