Actie
Soms is er geen ontkomen aan. De kloof tussen partijen is te groot om zonder hard treffen vooruitgang te boeken. Hoe groot de inspanning wederzijds ook mag zijn. In de Textielverzorging ging het er dan ook hard aan toe dit voorjaar.
Reden? Daar zijn er vele, zoals bij iedere harde confrontatie. Er is altijd wel een aanleiding te vinden, personen zijn aan te wijzen, de stijl van onderhandelen als bliksemafleider, maar uiteindelijk is het ook heel simpel: vraag en realisatie liggen te ver uiteen en dat al heel lange tijd. Dan gaat het schuren, dan is het zoeken naar wat wel/niet haalbaar is. Dan gaan alle trukendozen open om toch nog ongeschonden een akkoord te bereiken. Tot het moment dat ook dat onhaalbaar wordt omdat nu eenmaal iedereen op het punt komt genoeg is genoeg. Niet eens als persoon, maar door druk vanuit het belang dat je tijdens onderhandelen dient.
Dat heeft alles te maken met hoe partijen elkaar vertrouwen en hoe daaraan is gewerkt in het verleden. Hoeveel ruimte was er om de relatie met achterbannen, bestuurlijke bovenbannen en aan de onderhandelingstafel, te onderhouden. Zijn hypotheken genomen op toekomstige onderhandelingen? Als de rode streep nadert is alleen nog resultaat dat telt en dus ook voorbereid zijn dat de geest uit de fles raakt en het ultiem remedium door vakbonden uit de la wordt gehaald: acties.
LeVinck Cao en Bestuur is vanuit haar verleden bekend met acties, het proces, verloop en resultaten. Vaak wisselen nadien poppetjes aan tafel. Een zwaktebod. Het zijn niet de poppetjes, maar het onvermogen van achterliggende organisaties elkaar voldoende te binden en te vertrouwen in collectieve samenwerking. Oplossingen te zoeken die alle betrokken verder helpen, water bij de wijn te doen en daarnaast de relaties overeind te houden. Uiteindelijk is er altijd weer een oplossing ook na acties, dus waarom niet vooraf? Het doet pijn als je verlies moet lijden. Een volgende actie staat dan mogelijk weer snel voor de deur.
In de textielverzorging speelde het conflict op meerdere niveaus en al meerdere jaren. Uiteindelijk zijn het de achterbannen die weten te bewegen vanuit de onderhandelaren die hiernaartoe manoeuvreren. Een korte intensieve actieperiode, met nieuwe jurisprudentie over actievoeren in de dienstverlening voor de sectoren zorg, leisure en indrustrie, gaf een doorbraak. Zonder wasserij staan de werkzaamheden op onverwachte plaatsen stil en dat is uiteindelijk wat niemand wil. Voor alle partijen is de grens helder. Nu volgt de vraag: hoe verleggen partijen deze zodat er weer nieuwe ruimte ontstaat. Een boeiend vraagstuk waarbij LeVinck Cao en Bestuur namens werkgevers manoeuvreert naar oplossingen.